پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

گویا جمهوری اسلامی ایران و مدیریت دولتی آن شده است تیول بعضی مدیران دولتی و جریانات سیاسی و امنیتی. با هر سلیقه ای که بخواهند عمل می کنند و وعده می دهند و شعاردرمانی می کنند و در خصوص ارزش های بنیادین حرف می زنند و غیره، اما در عمل تعهد موثری به اصلاح امور و پاسخگویی وجود ندارد. افرادی که متاسفانه بخش قابل توجهی از آنها از صلاحیت و اهلیت مدیریتی نیز برخوردار نبوده و گویا با نوعی مکانیزم جادویی، منتصب می شوند. بسرعت طلوع می کنند و به سرعت هم غروب شان فرا می رسد. نتیجه این نوع برخورد در میان و کوتاه مدت، تامین منافع فردی و گروهی است و در طولانی مدت ، تضعیف نظام و انقلاب و حتی ضربه زدن به عمود خیمه انقلاب یا همان ولایت فقیه . ما هیچ، ما نگاه، اگر دلتان بحال نظام و انقلاب می سوزد، به انتصابات، برنامه محوری و فسادستیزی واکنش نشان دهید. به صحبت های دکتر پرویز امینی ( جامعه شناس اصولگرا) در این خصوص توجه کنید و بفرمائید دولت سیزدهم چه جوابی به سوالات ایشان دارد. معنا ندارد که هر دولتی که آمد، کل نکبت ها را به حساب دولت قبلی بگذارد و با ایجاد نوعی مجموعه مشروط فرار به جلو کرده و رفع مسئولیت نماید.اگر نمی دانستید وضعیت و اوضاع را ، اشتباه کردید که در صحنه حاضر شدید. تا کی باید اجازه داد که دین و دنیای مردم بازیچه نامدیریتی ها و عدم صلاحیت ها و سیاسی بازی ها قرار گیرد؟

برخی از تحلیل گران معتقدند که ریشه اغتشاشات شهریور ماه ۱۴۰۱ را باید در تئوری خالی کردن انرژی گسل برای وقوع خبری بزرگ و یا افزایش یکدستی ها در جمهوری اسلامی ایران، جستجو کرد (اعتقاد درست یا غلط، به برنامه ریزی شده بودن اغتشاشات و منتظر ماندن برای وقوع رویدادی خاص نظیر درگذشت مهسا امینی و به میان آوردن نمایشی دهه هشتادی‌ها برای بیرون کشیدن هیجانات دیگران و خالی کردن انرژی گسل اعتراضات). اگر این تئوری درست باشد ، باید پرسید که آیا به طرف دیگر داستان یا انتظار نیروی معاند خارج نشین برای بهره برداری حداکثری از این میدان بازی یا حتی رویداد طبیعی اعتشاش ، فکری شده است؟ مسلما با تداوم اعتراضات دو طیف از خارج نشین ها ، شامل اپوزیسیون و برانداز‌های خارج نشین با رویکرد دشمنی و اعناد و برخی از مهاجران ایرانی ترک وطن کرده با رویکردی هیجانی، وارد گود شده و با تعریف طیفی از برنامه‌ها، مشتمل بر همدردی با درگذشت مهسا امینی، دفاع از حقوق بشر در ایران، دعوت به شورش و اغتشاش سراسری، گرایش به زنانه کردن اعتراضات با محوریت حقوق زنان،تشویق گروه های خاص نظیر دانشجویان و غیره به تداوم اعتراض، قصد ابراز و تخلیه هیجانات و یا بهره برداری حداکثری برای دشمنی را دارند. در اینکه، به چه میزان می‌توان در خصوص سناریو و گمانه صورت گرفته در خصوص برنامه ریزی شده بودن این میدان داری ها، مطمئن بود، جای سوالات فراوان است. اما نکته قابل اهمیت، رفتارشناسی قابل پیش بینی است که از طرف اپوزیسون‌ها و برانداز‌های خارج نشین در حال دنباله گیری است. اگر این برداشت‌ها صحیح باشد، لایه آنتی تز این میدان نیرو به چه سمتی خواهد رفت و خروجی نهایی به چه شکلی خود را نشان خواهد داد؟